Blog

Doorstarten

Nieuw beginSpan je altijd in om alles wat je onderneemt goed te beginnen, want het verloop van een toekomstig proces hangt af van de stempel die je er vanaf het begin hebt kunnen opzetten. Maar je moet ook bedenken dat je, wanneer je een volgend goed begin wilt maken, de vorige taak op de juiste manier moet hebben voltooid. Dit principe is van toepassing op alle gebieden en geldt dus ook nu interne wijzigingen binnen de Vrijzinnigen Varsseveld zich voordoen.

Wanneer je dus straks opnieuw min of meer van voor af aan begint, waak er dan voor dat je dezelfde aandacht en zorg tot het einde van die periode volhoudt. En wanneer je dan opnieuw andere mensen ontmoet, nieuwe vriendschappen aanknoopt, wees dan ook waakzaam, zodat wat dan eerder begonnen is met glimlachjes, warme woorden, geschenken en kussen, niet eindigt in confrontaties. Op het fysieke vlak kun je van mening zijn dat een onderneming of een bepaalde relatie nu beëindigd is: goed of slecht, je hebt er een punt achter gezet. Maar in het onzichtbare is niets ooit beëindigd. De manier waarop je met een kwestie bent omgegaan en deze hebt afgehandeld, zal je ontmoetingen en ondernemingen in de toekomst opnieuw beïnvloeden.

dankIk dank vele leden, vrienden-van en ook niet leden van de Vrijzinnige Geloofsgemeenschap NPB, afdeling Varsseveld e.o. voor alle goeds wat we met elkaar hebben gedeeld, iedere ontwikkeling die gezamenlijk is gemaakt, elke groei die wij allen in de voorbije zeven jaren hebben kunnen ervaren en ook voor een prachtig samenzijn j.l. zondag op de 13e juli. De hartelijkheid, ook tijdens het afscheid nemen, koester ik en neem ik met mij mee naar Bennekom…

Ontvang mijn beste wensen en welgemeende groeten voor een ieder.

Peter Samwel

Oog voor de natuur

Oog voor de natuur"De vraag is of wij mensen wel de juiste grondhouding hebben ten opzichte van onze natuur en het milieu. Niets is belangrijker voor ons dan die houding te vinden, niet alleen naar mensen toe maar ook naar dieren, planten en zelfs naar stenen. De natuur wendt zich af van diegenen die haar niet respecteren en die denken dat ze hun vrijheid en macht zomaar kunnen aanwenden om haar uit te buiten, niet anders dan voor eigen egoïstisch gebruik en - gewin. Kijk maar naar haar reacties in bv. de ‘gekkekoeienziekte (BSE)’, de ‘varkenspest’ of de ‘vogeltjesgriep’ en naar alle aardbevingen en tsunami’s van de laatste jaren…
Velen zullen zeggen dat het hen niet kan schelen of de natuur zich voor hen afsluit. En toch, als wij mensen hiermee klakkeloos doorgaan, zal de natuur het uiteindelijk niet langer accepteren. Daarvan zijn de eerste tekenen dus al duidelijk zichtbaar.
KoeienEn dan zullen we later wel moeten begrijpen dat onze houding toen blijk gaf van een gebrek aan intelligentie, aan liefde, aan wilskracht…, een gebrek aan respect. Een gebrek aan intelligentie, omdat het ons aan bewustzijn ontbrak ten aanzien van de wetten van de natuur; een gebrek aan liefde omdat, als wij de wezens die haar bevolkten hadden liefgehad, we niet zo wreed waren geweest hen te vernietigen; en een gebrek aan wilskracht, omdat we toen te eenvoudig kozen voor de gemakkelijkste oplossing die vooral onze economieën moest dienen."

Peter Samwel


Eén zijn van hart en ziel,

Michelangelo - Creazione di Adamoalles gemeenschappelijk, hetgeen betekent:
geen armoede, maar gedeelde eenvoud,
gezamenlijke maaltijden, vreugdebetoon,
gerichtheid op het Licht:
een heerlijke commune om in te leven – toch?

Er wordt niet van ons gevraagd zo'n commune precies na te bootsen. In verschillende gestalten zien we de kern ervan: Een kern van (God)vertrouwen, eenheid, liefde, niet als gevoel, maar als bewuste keuze, als diepste drijvende kracht.
We zien zulke communes in de vorm van kloostergemeenschappen, maar ook als kleine woongroepen, of in de nog kleinere cel van het gezin of twee geliefden, en ook in de aller kleinste cel. Het gaat niet om de uiterlijke vorm, maar om dat ene: het geheim.
Wat is het geheim? Wat is de essentie van hun één zijn? Hoe krijgen wij dat voor elkaar? Hoe krijgen wij, zo verschillende mensen met verschillende belangen, dat hartverwarmende voor elkaar?
Door ons toe te wenden naar de ene zon die ons verwarmt: Het Goddelijke Witte Licht. Dit Goddelijke Witte Licht, heelt Lichaam, Ziel en Geest. Tot in het diepst van je Wezen, tot in het diepst van je Ziel. Het "Goddelijke Witte Licht", de altijd overal aanwezige Kosmische energie, kun je jezelf van binnen Helen. Wat je hiervoor nodig hebt is Volledige Overgave en Vertrouwen. Jij bent de Schepper van je eigen leven, creatief en avontuurlijk!

Jokelien van Kampen

Doen waarin je gelooft…

geloof ‘Ik geloof wel dat ik dat kan doen’, is iets heel anders dan ‘Doen waarin je gelooft’.
‘Doen waarin je gelooft’ heeft te maken met wat je passie is, doen waarvan je overtuigd bent dat het werkt. Het is dan net alsof je je bezig houdt met de belangrijkste dingen in je leven, zaken die er echt toe doen. Met verve draag je uit wat in je zit en wat je zeker weet. Zo zou eigenlijk elke beroepskeuze tot stand dienen te komen. Je wilt leraar worden omdat je gelooft dat onderwijs en vorming aan de basis staan van alles. Het liefst ga je de verpleging in omdat je er van overtuigd bent dat jouw bijdragen binnen de gezondheidszorg ook werkelijk iets toevoegen. Je wordt zakenman, misschien wel omdat je met jouw manier van handel drijven een voorbeeld wilt zijn voor zovele anderen.
Maar ook binnen ideële zaken gaat het erom dat we ons geloof ergens in, van passende daden voorzien. Of het nu een geloof in Feyenoord is – Geen woorden maar daden – of dat je misschien vegetariër bent geworden, in beide gevallen komt je handelen voort uit de overtuiging dat resp. Feyenoord jouw cluppie is of dat geen vlees eten bv. een wezenlijke bijdrage levert aan dierenwelzijn en milieu. Hoe vaak is het niet zo dat we wel in bepaalde dingen geloven, maar er niet naar handelen?
O nee, dit is zeker niet nieuw. Al eeuwen geleden worstelden mensen met precies dezelfde thema’s. Zelfs in de Bijbel kun je hierover al lezen. In Jakobus 2:26 staat dan ook: ‘Zoals het lichaam dood is zonder de ziel, zo is ook geloof zonder daden dood.’
Het gaat er dus om dat mensen zich door de eeuwen heen steeds opnieuw hebben laten inspireren om tot goede en juiste daden te komen, daden die dan voortkomen uit waarin zij zelf ten diepste geloven…
Waarin geloof jij eigenlijk? En uit welke daden blijkt dat dan?

Peter Samwel

Lachen (in onze samenleving en cultuur)

Lachen

In onze cultuur liggen de mens die lacht en de mens die gelukkig is dichtbij elkaar. Lachen veronderstelt dat het je goed gaat. Lachen is gezond, lachen doet de mens goed, zo wordt alom verteld. Er zijn diverse therapieën en cursussen en lachmeditaties ontwikkeld waarin de mens via de lach zijn gezondheid kan vergroten. Ook de medische wetenschap krijgt de laatste jaren meer oog voor de humor als 'medicijn'. Er bestaan in Amerika ziekenhuizen met een humorkamer, een ruimte waarin de lachlust wordt opgewekt. Ook de CliniClowns in Nederlandse ziekenhuizen, die zieke kinderen opvrolijken, geven aan dat lachen bijdraagt aan een prettig gevoel. Lachen ontspant. Uiterlijk, maar evenzeer innerlijk. De lach staat in zekere zin tegenover stress.

Niet elke lach is gelijk. We kennen diverse soorten en intenties van lachen, zoals aanstekelijk gelach, arrogante lach, gieren en brullen, lach van bevrijding en opluchting, lach van de schrik, valse lach, gniffelen, hatelijke en hartelijke lach, slappe lach, ingehouden en stille lach, glimlach. Elke lach heeft zijn eigen uitwerking en achtergrond. Cornelis Verhoeven noemt in Dierbare woorden de verschuiving in de wijze van glimlachen, sinds de komst van 'keep smiling'. Van een innemend sociaal gebaar is de glimlach ontaard in de schaterlach van de oplichters. Hij schrijft: "Ik heb de glimlach nooit anders kunnen zien dan als een vorm van solidariteit en een poging om zonder woorden te troosten. Misschien is dit gebaar of dat onwillekeurige trekje op een gezicht voor mij daarom een kwetsbaar punt gebleven. Als het echt is, kan ik niets mooiers bedenken; en als het vals is kan ik er wel op schieten."

Niet iedereen die lacht, is vrolijk en gelukkig. We kennen het opgelegde lachen, geforceerd, niet echt, gespeeld. Heinrich Böll vertelt in het verhaal 'De lacher' over een man, die het beroep van lacher heeft. Voor uiteenlopende doeleinden wordt hij gevraagd als lacher op te treden. Bijvoorbeeld bij voorstellingen, door in de zaal tussen de mensen te gaan zitten en op het juiste moment aanstekelijk te lachen, zodat anderen zijn lach overnemen en de sfeer van de voorstelling wordt verhoogd. Hij lacht beroepsmatig, maar thuis is hij ernstig, ingetogen. De man lacht op velerlei manieren, maar zélf lacht hij niet. Hij kent zijn eigen lach niet…

Jokelien van Kampen

Geen tijd?

Geen tijd

Dikwijls hoor ik iemand tegen mij zeggen: ”Daar heb ik geen tijd voor.” Ik denk dan meestal: U heeft net zoveel tijd als ik, het verschil is alleen dat u een andere prioriteit stelt.

Ik zal een voorbeeld geven. Ik mediteer dagelijks, twee keer zelfs. “Dat u daar tijd voor hebt”, zeggen mensen me dan. Ik máák er tijd voor, vanwege het belang dat ik erin stel. Zeg me dus niet dat u geen tijd genoeg hebt om bijvoorbeeld aan spirituele oefeningen te besteden – aan yoga, meditatie of gebed - omdat u ‘s morgens naar uw werk moet en vóór die tijd nog heel veel dingen moet doen, en wanneer u ‘s avonds thuiskomt idem dito… Want dan zal ik u antwoorden dat wanneer u geen tijd hebt om in harmonie met het licht te zijn, u altijd voldoende tijd zult hebben om in onrust, wanorde en soms zelfs in duisternis te verkeren.

Eén ding is zeker in het leven, ieder mens kent gevoelens van verdriet, zwakte en ontmoediging; naast gevoelens van geluk, kracht en sereniteit, die natuurlijk onze voorkeur genieten. Elk mens kan hier zelf invloed op uitoefenen. Het leven vraagt immers steeds weer van mensen zelf een uiterste inspanning om progressie en zelfs levensgeluk mogelijk te helpen maken.

‘Ik heb daar geen tijd voor’, is dus wat mij betreft een zwaktebod. Het is slechts een gemakkelijke manier om ‘geen zin’ of ‘geen prioriteit’ te rechtvaardigen.

Echt geen tijd om u te bezinnen, te mediteren, te bidden, oefeningen te doen om weerbaarder en innerlijk sterker te worden? Wees u dan bewust en voorbereid op een toekomst, die daar naadloos op aansluit.

Peter Samwel

Wat doen we als we ‘geloven’.

handwijzer

Pogingen om iets van God te ervaren door theologie te studeren, na te denken, er godsdienst-filosofisch mee bezig te zijn, leidt op zich niet tot geloof. Het lezen van de bijbel op zichzelf leidt niet als vanzelf tot een leven met God. Eraan vooraf gaat de ervaring dat er in het leven iets aan de orde is 'dat als het ware een eigensoortig "vrij" surplus van de ervaarbare werkelijkheid is'. De middeleeuwse mysticus Meister Eckhart stelde dat we werkelijk niet weten waarom we leven, maar dat er wel 'heilige' momenten zijn waarop we beseffen dat het leven zin heeft, een onbegrijpelijke en onuitsprekelijke zin.

De Bijbel geeft een duidelijke definitie wat “geloof” is, namelijk:
Het geloof is de zekerheid van de dingen, die men hoopt en de overtuiging van de dingen die men niet ziet. (Hebr. 11:1) Het geloof heeft dan ook te maken met dingen, die niet concreet en tastbaar zijn. De betekenis van die niet tastbare dingen, gevoelens, overtuigingen is dat ze een grond onder je voeten bieden, een houvast, een vertrouwen dat je er mag zijn, dat je leven zin heeft, dat je gedragen wordt. Geloven is ook zoveel vertrouwen hebben, jezelf zo kunnen overgeven, dat je niet alleen of in de eerste plaats gericht bent op jezelf, op zelfbehoud, met een afrekenen met je angsten, om zo ruimte te kunnen maken voor anderen, die jou nodig hebben, ruimte te kunnen maken voor dat wat totaal anders is: God. Of anders gezegd:

Geloven is:
afzien van jezelf,
opzien naar God,
omzien naar de ander
en uitzien naar de toekomst.

Jokelien van Kampen

Kennis… ?!

Kennis

De oude geestelijkheid heeft vanuit de reguliere, eeuwenoude kerken en haar traditionele godsdienst de mensen door de eeuwen heen dom gehouden door hen slechts informatie te geven over de kleine levenscyclus, die tussen geboorte en dood. De mensen, het volk, zij zijn immers de niet-ingewijden en die worden daarom eeuw in eeuw uit niet geïnformeerd over de diepste betekenis en de zin van de esoterie, in die tijd een fundamentele leer van de mysteriescholen. Het volk dient slechts te gehoorzamen en te doen wat wordt voorgeschreven door de zogeheten geestelijke ‘kenners’, zij die menen als enige over de ware informatie te beschikken en daartoe ook het alleenrecht te hebben. Maar weten zij eigenlijk zelf wel precies hoe en van waaruit de goddelijke Waarheid is opgebouwd?Hebben, zo gezegd, onze kerken zelf nog wel de beschikking over het hart van het Grote Weten, de Kennis, de ware gnostiek?

In de middeleeuwen zijn allerhande groeperingen vermoord omdat zij uitgingen van de Grote Levenscyclus. Daarin had reïncarnatie een natuurlijke en centrale plaats. Zij was een wetmatig gegeven. De Katharen, de Gnostici, de Heksen e.a., zij allen vonden de dood omdat hun weten de macht van de godsdienstige machthebbers van toen ondermijnde. En zij die macht bezaten wilden het Grote Weten slechts in de eigen vertrouwde kring delen en zo alleen voor zichzelf behouden. De Roomse Kerk beschouwt zichzelf al eeuwenlang als de enig ware hoedster van de absolute Waarheid. Aanvankelijk is Petrus de eerste Paus geweest, de plaatsvervanger van Jezus Christus op aarde. Petrus zal, als leerling van Jezus, beslist weet gehad hebben van de Grote Levenscyclus. In het jaar 325 na Chr., tijdens het Concilie van Nicea, wordt ook het reïncarnatie denken bij decreet afgeschaft. Het zou niet ter zake doen, mensen worden er maar lui van en de macht van de kerk over het volk zou tanen. Ergens in de geschiedenis is, of de kennis ook hiervan verloren gegaan, is de ware aard ervan verdonkeremaand of is zij als onbetekenend terzijde geschoven. Nu weet bijna geen enkele geestelijke binnen onze huidige kerken meer van de Grote Levenscyclus, niets weten zij ook meer van reïncarnatie. Zij weten alleen nog van de kleine levenscyclus, een cyclus die slechts een spanwijdte heeft van onze geboorte tot onze dood. Juist dat nu, blijkt te weinig om mensen tegenwoordig nog massaal op de been te krijgen. Ligt hier dan een reden waarom onze kerken nu min of meer leeglopen…?

Peter Samwel

Ziekenbezoek

Ziekenbezoek

Mijn vader had een uurlang zitten zwijgen bij mijn bed.
Toen hij zijn hoed had opgezet
zei ik, nou dit gesprek
is gemakkelijk te resumeren.
Nee, zei hij, nee toch niet, je moet het maar eens proberen

(Judith Herzberg, Doen en laten, Amsterdam 1994)

Ik vind dit een ontroerend gedicht. Het zijn maar zes regels, in die regels gaan de levens van vader en dochter schuil. we horen – lijkt het – niets over hun band. Het uur valt lang. We horen niet waarom. Is het een verwijt van de dochter aan de vader of juist een benoemen van de intensiteit van dat uur? Wat is er met de dochter aan de hand? We horen het niet. Het gedicht blijft open. Is het zwijgen van de vader nietszeggend? Zo kun je het lezen. Dan is de reactie van de dochter: “nou dit is makkelijk te resumeren”, begrijpelijk. “Is je vader nog op bezoek geweest?”” “Ja” “En?....” “Hij heeft niets gezegd.”

Daarmee is dat lang uur zwijgen niet samengevat. Ik voel een enorme spanning in dit gedicht. In het antwoord van de vader hoor ik een opdracht en een uitnodiging. Probeer jij, mijn dochter, dit gesprek maar eens samen te vatten. . . . Een gesprek zonder woorden, maar niet zonder taal. Een gesprek of een interne dialoog? Een zwijgen uit onmacht of een zwijgen uit respect? Ik hoor een stem die de stilte niet verbreekt. Iedere ouder gaat dit gedicht, gaat deze ziekenkamer in met eigen gevoelens, eigen gedachten, eigen vragen. Judith Herzberg schenkt ons die open ruimte.

Jokelien van Kampen

Bijbels perspectief…

Bijbels perspectiefOp de website: www.bijbelcitaat.be staat te lezen hoe je iedere dag een citaat uit de Bijbel kunt ontvangen op je eigen pc. Dat is zo gek nog niet, dacht ik. Dus alweer geruime tijd begint iedere dag met één zo’n prachtig citaat, tenminste als ik mijn pc open…

Vanuit Mattheus 4:17 verschijnt onlangs: ‘Kom tot inkeer,’ zei Jezus, ‘want het koninkrijk van de hemel is nabij!’

Eerst denk ik dan: wat moet ik daar nou mee, zo’n oubollige tekst van Jezus. Wat zegt me dat nou?
Dan ga ik er toch nog maar eens rustig voor zitten. Dat doe ik vaker als ik zo’n tekst van toen en daar wil omzetten naar woorden in het hier en nu. Wat staat er nu eigenlijk, denk ik dan?

Wat er staat is natuurlijk ook wat ik er persoonlijk in lees, vrijzinnig als ik ben.
‘Kom tot inkeer’ zegt me dan: Ga naar binnen met je aandacht, keer in, bezin je en maak zo contact met je diepste innerlijke Zelf. Verblijf dáár, zoek die ruimte en treed in verbinding met je eigen Ziel. Ga dáár zitten en word dáár stil…
En dan verder ‘want het koninkrijk van de hemel is nabij’.
Aangekomen in mijn eigen Ziel, die innerlijke Zijnsstaat, die zo is opgeroepen door stil te worden in mijzelf en daar de verbinding te hebben gezocht en gevonden, zegt deze frase in de tekst me dat ik dan het koninkrijk van de hemel nabij ben.
Vanuit mijn eigen Ziel kan ik dus in contact treden met de Levensbron zelf; van daaruit ben ook ik een Kind van het Licht, een Kind van God. Wat een mooi perspectief!

Het lijkt me persoonlijk heel zinvol om me daarvan in het hier en nu bewust te zijn en zo dacht kennelijk Mattheus er toen en daar ook al over…

Peter Samwel

Vriendschap

VriendschapVriendschap is een illusie, een pakketje schroot met een dun laagje chroom… wie kent de liedtekst van de band het Goede Doel niet?

In deze tijd van contacten via internet en het ‘daten’ lijkt vriendschap een ouderwets iets. Als iemand je niet aardig vindt dan zoek je toch gewoon een ander? Contacten genoeg. Helaas is deze visie ook een opmaat naar eenzaamheid, innerlijke eenzaamheid welteverstaan. Want je kent alleen jezelf echt, als je je laat kennen. Daardoor is vriendschap met een ander mens een belangrijk onderdeel van een mensenleven. Bij een vriend of vriendin voel je je vertrouwd, hoef je niet te vrezen voor veroordeling of afwijzing. Die onvoorwaardelijkheid is een belangrijk aspect van vriendschap. Ook het doorstaan van de tand des tijds hoort daar bij: een vriend kun je tijden niet zien en toch dezelfde vriendschap voelen. En weten dat diegene er voor je zal zijn als er iets fout gaat.

Hoe komen we eigenlijk aan vrienden en vriendinnen? Vriendschappen ontstaan vanuit verbondenheid. En dan zijn er nóg andere belangrijke eigenschappen van vriendschap: onbaatzuchtigheid en wederkerigheid. Tegenwoordig speelt ons tijdgebrek ook een belangrijke rol in vriendschappen: Als je geen tijd voor elkaar vrij maakt dan kan een vriendschap niet gevoed worden door gezamenlijke ervaringen. Een goede vriend of vriendin, die heb je niet alleen, die moet je ook zelf zijn. Toon Hermans schreef ooit een treffend gedichtje over vriendschap: pas als je iemand hebt, die met je lacht en met je grient, dan pas kun je zeggen, ik heb een vriend. Daaruit blijkt hoe belangrijk het is om aan vriendschappen te werken, ze te onderhouden en te koesteren. Echte vrienden heb je namelijk niet in overvloed…

Jokelien van Kampen

Alles is zinvol…

bijenkorfAlles wat gebeurt heeft zo zijn eigen reden van bestaan. Dat is de zekerheid van degene die begrijpt en daarom kan niets hem zijn licht en inzicht ontnemen. Ook al blijven veel gebeurtenissen nog onverklaarbaar, hij weet dat hij op een dag die verklaring zal kennen.
Het is waar dat het bestaan ons vaak voor feiten plaatst, situaties die ons op het eerste gezicht onbegrijpelijk en zelfs absurd voorkomen. Maar niets is erger en gevaarlijker dan de gevolgtrekking te maken dat het leven zinloos is. Een wijs geworden mens zal nooit denken en spreken zoals zogenaamde filosofen, die beweren dat alles alleen maar toeval, chaos en onzin is.
Hoeveel zaken gaan mensen niet boven de pet, worden verkeerd geïnterpreteerd of anders begrepen? Diezelfde mens beweert echter, meestal vanuit onwetendheid, met grote stelligheid en overtuigingskracht zijn nog onvolwassen standpunt als waarheid. Diegene die zich daarentegen focust op wat aan het ogenschijnlijke voorbij gaat, treedt binnen in een mysterieus waarnemingsveld, van waaruit alles zinvol is en niets omwille van de zinloosheid in stand gehouden wordt.
De opgave waarvoor de mens zich gesteld weet is zin te zoeken in werkelijk alle levensaspecten die zich aan hem voordoen. De mens is zo een zin zoeker én een zin gever. Zin geven vindt plaats vanuit beschouwing, ervaring en doorleving vanuit onomstotelijke universele wetten. Hij die niet geleerd heeft op deze frequentie antwoorden te zoeken en invulling te geven aan de zin en betekenis van het leven, blijft vanuit een materialistisch wereldbeeld de levensomstandigheden benaderen.
Op het niveau van het zichtbare en het tastbare kán het leven zelf als zinloos worden ervaren; wanneer de mens echter eenmaal gericht is op een universele spiritualiteit en kosmische wetmatigheid van het bestaan der dingen, dan blijkt álles wat er gebeurt, ineens zinvol te zijn.
Het is een keuze van de mens zich op de zinloosheid dan wel of op de zinvolheid te leren richten.

Peter Samwel